Hoewel het slechts drie uur in de namiddag was, werd er gesmuld alsof men nog maar enkel een ontbijt had gehad die dag. Borden werden vol geschept, kippenboutjes afgekloven, vingertjes afgelikt, . . . onder de goedkeurende blikken van de overwegend moeders in de gang. Ouders, dolgelukkig aan het genieten van de aanblik van hun etende kind.
Glunderende, lachende gezichten bij zowel ouders als kinderen. Heel even kan men zijn zorgen vergeten. Heel even laadt men de batterijen dan weer op. ’s Avonds vierden we een beetje feest op de kamer: mini gehaktballetjes, kaasjes, schijfjes sandwich die dienden als toastje met daarop wat kip curry, een klein flesje kidibul, . . . Gewoon om te vieren dat we die dag toch maar goed waren doorgeraakt !
Vandaag is de dag al minder goed verlopen. De pijn maakt het voor Marieke bij wijlen ondraaglijk.
De pijnmedicatie is nog steeds niet op punt. Gisterenavond merkten we het al. Het zware en vooral drukke revalidatieschema vergt van Marieke heel veel. Soms wat teveel !
Weinig rust wordt haar gegund van ’s morgens 9 uur tot 16 uur activeert men haar. Het komt overeen met de duur van een gewone schooldag, maar voor een kind dat al haar reserves kwijt is en tot voor twee weken nog voortdurend in bed lag, is dit immens zwaar.
De pijnmedicatie is nog steeds niet op punt. Gisterenavond merkten we het al. Het zware en vooral drukke revalidatieschema vergt van Marieke heel veel. Soms wat teveel !
Weinig rust wordt haar gegund van ’s morgens 9 uur tot 16 uur activeert men haar. Het komt overeen met de duur van een gewone schooldag, maar voor een kind dat al haar reserves kwijt is en tot voor twee weken nog voortdurend in bed lag, is dit immens zwaar.
Je kind in zo’n omstandigheden zien, maar ook ‘alleen’ laten, breekt je hart als ouder. Ook al weet je dat het allemaal bedoeld is om haar te helpen . . . Het valt bijzonder zwaar om dragen !
Op zo’n momenten is het even breken, om meteen daarna jezelf weer bij mekaar te rapen gesteund door het 'kippenboutenmomentje' in de speelzaal ;-)
Op zo’n momenten is het even breken, om meteen daarna jezelf weer bij mekaar te rapen gesteund door het 'kippenboutenmomentje' in de speelzaal ;-)
Een lach en een traan . . . hier op kinderoncologie komen beide regelmatig aan bod, bij zowel ouders als kinderen. Ze wisselen mekaar soms in een oncontroleerbaar tempo af.
Een ding springt daarbij in het oog: de veerkracht van de mens !
Een traan komt er vaak vooral door de zware en pijnlijke dingen die we hier moeten doorstaan, de vele diepe angsten en levensgrote vraagtekens waarmee we geconfronteerd worden, . . .
Een lach echter ontstaat door de hele kleine dingen, op eenvoudige momentjes van geluk, . . .
Een ding springt daarbij in het oog: de veerkracht van de mens !
Een traan komt er vaak vooral door de zware en pijnlijke dingen die we hier moeten doorstaan, de vele diepe angsten en levensgrote vraagtekens waarmee we geconfronteerd worden, . . .
Een lach echter ontstaat door de hele kleine dingen, op eenvoudige momentjes van geluk, . . .
Veel kan een mens ongelukkig maken, maar een mens heeft niet veel nodig om intens gelukkig te zijn. In dat opzicht hebben wij als ouders nog veel te leren van onze kinderen !
Hoi, Hoi!
BeantwoordenVerwijderenLiselore en ik zijn er eindelijk in geslaagd om bij te lezen. Wat is er weer veel gebeurd. We zaten hier ook met een lach en een traan te lezen. Zoveel moed, we bewonderen jullie enorm. Het klinkt allemaal geweldig intens, ik weet niet of ik er zelf zo goed mee om zou kunnen.
Maar jullie doen dat heel erg goed. Fijn dat Marieke gestimuleerd wordt in weer wat zelfstandiger zijn. Hoe moeilijk het ook is, na een tijdje zullen jullie er allemaal blij om zijn.
Wij kijken hier intussen heel erg uit naar de Paasvakantie, nog een weekje. Dan proberen we zeker nog eens langs te komen! Als alles meezit, kunnen we dan misschien ook even naar buiten?
Dus tot binnenkort!
Lieve groeten, van Lisbet, Jan, Jan-Willem en natuurlijk ook Liselore.
Hier worden wij toch maar weer eens stil van... Een schouderklop en een knipoog voor jullie daar op de berg!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Sven, Lieve, Guust en Trien
Lieve Marieke, mama, papa en jesse
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij als we lezen dat je een goeie dag hebt gehad, maar lees met kippevel als je een minder goeie nacht hebt gehad... maar het komt wel goed meid. Je kan binnenkort tanti komen helpen met kokerellen, want je kan al goed koken,lees ik...
Het is 1 april en we kijken uit naar wat er komen gaat... mooi weer, verjaardag, pasen, en ons meisje die als maar beter en beter wordt en die een sterk team vormt met mama, papa en co. Stilletjes blijf ik dromen over alle goeie dingen voor jou, je mama,papa en broer of is het brus;-). We denken aan je...x
heel veel liefs, dikke knuffels en een dikke zoen van ons alle 3 en tot snel. xxx
liefs Tanti seppe en robby
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDag Kirsten, Marieke, papa en Jesse,
BeantwoordenVerwijderenNa de ‘Nieuwe lente’ kwam jullie bericht ‘Ten volle’ over de nieuwe aanpak die het voor Marieke weer nog moeilijker maakte en ook voor jullie , over de twijfels en de frustraties.
Daarna lazen we in het bericht ‘op naar het weekend’ over de hele zware dagen die de nieuwe aanpak met zich meebracht, de emotionele en fysieke uitputtingsstrijd …
en dan kwam ‘Van dag tot dag’… met mooie reacties van Juf Katrien ( ‘never give up’) en van Lieve (‘van moment tot moment’).
Die dag moest ik zelf even naar het ziekenhuis voor een kleine operatie. Ik schreef in gedachten vele reacties op jullie laatste bericht maar geen enkele was goed genoeg. Toen ik terug thuis kwam uit het ziekenhuis, stond er dit nieuwe bericht met als titel ‘Een lach en een traan’ en een hele mooie foto erbij. Zo intens … ik was heel blij dat jullie toch weer een mooi moment konden beleven met het ‘kippenboutjesfestijn’. Ongelofelijk wat ze daar allemaal realiseren in GHB.
We hopen dat jullie dankzij deze kleine lichtpuntjes en dankzij de vele mensen die ‘er zijn’ voor jullie, toch blijven volhouden, ondanks alles.
Zodra ik weer terug wat in de plooi ben, kom ik nog eens op bezoek. Ondertussen hopen we intens dat het bolletje op de gevoelsmeter weer wat meer richting groen kan schuiven.