dinsdag 29 maart 2011

Van dag tot dag

Van dag tot dag, zo bekijken we het . . . zo leven we nu . . .
Hoe meer we in gesprek gaan met mensen rondom ons, van buiten de ziekenhuismuren, hoe meer ons dat opvalt.  Twee weken nog en het is paasvakantie.  Iedereen rondom ons maakt plannen, voor ons lijkt het nog veraf. We leven echt van dag tot dag. We kunnen ook niet anders. We weten nog steeds niet wat morgen weer voor ons in petto heeft.

We zijn nu al 10 weken aan een stuk met ons Marieke in het ziekenhuis.  Sinds 23 januari zijn we niet meer met ons viertjes samen thuis geweest. Dat weegt ! Ook het nieuwe revalidatieschema vergt heel wat van Marieke en ook van ons als ouders.  De vermoeidheid maakt ieder van ons wat emotioneler, wat gevoeliger . . . Dan twijfel je ook makkelijker aan de zinvolheid van bepaalde dingen of trek je gemakkelijker bepaalde conclusies die je in andere omstandigheden misschien niet zou trekken . . .

Er zijn mensen die duidelijk voelsprieten hebben voor zulke situaties.  Gek, het zijn soms zelfs mensen die je maar onlangs hebt leren kennen of door de huidige omstandigheden pas echt hebt leren kennen, echt hebt mogen ontmoeten . . .  Gesprekken met deze andere ouders, doorgaans zelfs ouders met geen kinderen op oncologie, hebben enorm geholpen. Ze beseffen het misschien niet, maar het is die bemoedigende knipoog na een gesprek, dat luisterend oor tussendoor, die knuffel na de warme tas chocolademelk, . . . het zijn die kleine dingen en tegelijk hun wijze woorden die rust brengen in de chaos van een bezorgd hoofd en bedroefd hart.

Leven van dag tot dag . . . vroeger leek het zoiets ongelooflijks positief te omvatten, leek het iets bevrijdend te zijn . . .  Misschien als je er echt voor kan kiezen . . . Moeten leven van dag tot dag is anders . . . zeker als een mens zijn hele leven altijd vooruitdacht, van plannen en organiseren houdt, graag controle heeft . . .
Het is uit handen geven, loslaten, . . . van dag tot dag . . . en tegelijk 'vechten' zij aan zij . . . in de hoop dat we een van die dagen weer met ons viertjes samen gelukkig kunnen zijn.

2 opmerkingen:

  1. Never ever give up! Een mooie slagzin die ik mee draag van een ander kankerpatiƫnt. Het lijkt eenvoudig, maar het is o zo moeilijk! Ik bewonder jullie enorm. Kon ik maar een klein steentje bijdragen om het voor jullie wat gemakkelijker te maken. Ik hoop dat ik in de Paasvakantie eens kan langs komen om jullie persoonlijk wat moed in te spreken!
    Dikke knuffel, juf Katrien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leven van dag tot dag ... genieten van de kleine dingen ... zo herkenbaar ... soms is een dag zelfs te ver vooruit, leven van moment tot moment. De positieve dingen uitvergroten en bijhouden, de andere dingen bewust opzij schuiven om het vol te houden, om positief te blijven, om blijvend moed en kracht te vinden. In het berichtje van Marieke voel ik de wilskracht en de liefdevolle gedrevenheid van de professor. Dezelfde wilskracht en gedrevenheid waarmee hij samen met Guust en ons op weg gaat. Zo'n mensen kunnen het verschil maken om het vol te houden.
    Ik wens jullie veel mensen toe die tijdens deze moeilijke periode het verschil kunnen maken.
    Genegen groetjes
    Guust, Trien, Sven en Lieve

    BeantwoordenVerwijderen

Mooie citaten


"Sommige dingen zie je met je ogen, andere zie je met je hart !"


"God does not take away the darkness, but He guides us through it!"


"Today is a gift, that's why it is called the present."


" Wat ons staande houdt in dit leven is het gevoel aan anderen te behoren."

Couperus