De laatste dagen van het geleden jaar

De laatste dagen

en de laatste vragen

van het geleden jaar

staan voor de deur.

De bomen kouder

en de dromen ouder

maar de verwachting

nog vol gloed en kleur.

Want wij geloven:

het licht van boven

is niet te doven,

stelt niet teleur,

voor alle vragen

van alle dagen

achter de einder,

achter de deur.

(Bron: Anton van Wilderode)

(Gelezen op een kaartje dat we van lieve buren kregen)

Tijdens de eindejaarsperiode worden massaal veel wensen uitgewisseld. Sommige mensen zijn verzot op wenskaartjes, anderen houden het liever bij een SMS of een mailbericht. De ene ontleent elders een mooie tekst, een ander zoekt dan weer in zichzelf naar toepasselijke woorden, nog anderen maken een combinatie van wat men vindt en zelf bedenkt.
Welke vorm, oorsprong, inhoud of gevolgde weg het ook zij, ze laten zien dat er anderen zijn die, te midden alle drukte van de eindejaarsfeesten en de stressvolle aanloop daar naartoe, aan jou denken, je het beste wensen, met je begaan zijn . . .

Wanneer iemand in het gezin ernstig ziek is, ontvangt men regelmatig lieve wensen en uitdrukkingen van medeleven en verbondenheid. Ook wij ontvingen er geregeld, niet enkel nu in de feestperiode, maar eigenlijk heel het voorbije jaar.  We zijn daar zeer dankbaar om !
Het zijn telkens kleine, maar oh zo bijzondere tekens dat we er niet alleen voor staan, ook nu na een dik jaar vechten niet.
Zovelen deelden via die weg in onze wens om met Kerstmis thuis te kunnen zijn, samen, als gezin . . .
Dat deed enorm veel deugd ! Kerstmis samen thuis kunnen vieren, was een grote wens voor ons en we voelden ons hierin gedragen door velen.
Op 24 december konden we die wens ook omzetten in werkelijkheid. Rond twee uur in de namiddag ging het met een hele hoop was, medicatie en extra hulpmiddelen richting ons eigen huisje.
Van kerstvreugde gesproken !
Drie dagen en twee nachten voelden we ons weer echt een gezin. Kerstavond en kerstdag werd gevierd, echt gevierd ! We genoten samen met de kinderen van elk moment rond de eigen kerstboom.
Dit waren bijzondere momenten !

Jammer genoeg betekende het kerstweekend geen start van 14 dagen vakantietijd. Op 26 december ging het weer richting GHB.  Opnieuw met alle bagage en zuivere was naar de intussen vertrouwde berg, maar dit keer ook met een gebroken sonde. Marieke had tijdens een spelmoment met haar nieuwe lego een stuk van de leiding van haar cystofix, een fijne sonde die door de buikwand tot in de blaas gaat, gebroken doordat deze tussen de wielen van haar rolstoel was verzeild geraakt, met alle problemen van dien. Dinsdag moest deze bijgevolg tijdens de narcose voor de radiotherapie verwijderd worden en werd er een nieuwe geplaatst.

Marieke beleeft na een goed weekend echt weer een week waarin alles eerder moeizaam gaat. De braces voor de benen blijven drukplekken en zelfs blaartjes veroorzaken, de huiduitslag zorgt voor mega veel jeuk en de doorligwonden aan de hielen en ontstoken teennagels blijven extra zorg vergen. De kiné valt bijzonder zwaar en na wat koorts, moeilijke nachten, klachten van dubbel zien en duizeligheid werd er bovendien een nieuwe CT gedaan op woensdag, maar gelukkig bleek er geen nieuwe overdruk te zijn ontstaan. OEF !
Nu is het stilletjes aan uitkijken naar het volgende weekend.

"De laatste dagen en de laatste vragen van het geleden jaar staan voor de deur."

2011 loopt ten einde . . . We hebben veel geleden het voorbije jaar . . . Vooral voor Marieke was het een bijzonder moeilijk jaar. De laatste dagen van 2011 staan voor de deur en we beginnen voorzichtig, hoopvol aan 2012, hopend op beters . . . Veel vragen blijven echter in ons hoofd spoken, vragen over hoe het nu verder zal gaan, over wat het komende jaar zal brengen, over de reeds geleverde inspanning en de nog te komen uitdagingen . . .

" . . . de dromen ouder maar de verwachting nog vol gloed en kleur."

Het is moeilijk te blijven geloven in de eigen dromen, er komt sleet op. Durven dromen is een hele uitdaging, een mens wordt immers door die kanker en alles wat er bij komt steeds weer met beide voetjes op de grond gezet ! We geven het echter niet op, we blijven hopen op goed nieuws in het komende jaar.

2012 is een jaar waarin we heel wat te verwachten hebben: het einde van de radiotherapie eind januari, de MRI zes weken na het beëindigen van die behandeling, het gesprek met de radiotherapeut en oncoloog over de verkregen resultaten nadien, de planning voor daarna, . . .

"Want wij geloven: het licht van boven is niet te doven, stelt niet teleur, voor alle vragen van alle dagen achter de einder, achter de deur."
Hopelijk wordt 2012 een jaar waarin we niet teleurgesteld worden.