"Waar was da feestje ?"

“Hier was da feestje :-)”

Wanneer men een feestje organiseert, is het niet enkel de dag van het vrolijke gebeuren die van betekenis is, ook de aanloop daar naartoe is van bijzondere aard. Het verlangen naar het vreugdevol samen zijn groeit met de dag, maar ook de spanning neemt toe. Zal die dag beantwoorden aan de eigen verwachtingen ? Zal niet enkel diegene die ontvangt tevreden zijn die dag, maar ook zij die ontvangen worden ? Beantwoord hetgeen op poten gezet wordt ook aan hun verwachtingen, zullen ook zij genieten van het nieuwe samen zijn ?

Een feestelijke dag gaat daarom doorgaans gepaard met de nodige voorbereidingen.  Tijdig wordt nagedacht over de invitatie, de locatie, de organisatie, … Zorgvuldig worden alle facetten van zo’n feestelijke dag grondig voorbereid. Zo ook gebeurde het voor het vreugdevolle weerzien van Marieke met haar vrienden en vriendinnen van haar school.
Met als thema ‘superhelden’ – ontleend aan het laatste en voor Marieke eerste oncokamp – werd met nodige ernst een feestje in mekaar geknutseld dat tijdens het eerste weekend van oktober zou doorgaan bij ons thuis. Liefst had ze heel haar vroegere klas uitgenodigd, want ze mist eigenlijk iedereen, maar om het geheel haalbaar te houden, besloten we het toch maar te beperken tot een wat kleinere, maar zeer hechte groep.

Uitnodigingen werden geheel in lijn van het gekozen thema ontworpen en de zoektocht naar haalbare activiteiten voor de dag zelf werd ingezet. De nodige inkopen werden zorgvuldig ingepland in de overdrukke werkweken voorafgaand aan de feestelijke dag. Een ding was snel geregeld: de kledij. Marieke was opnieuw Catwoman en Jesse verkoos het om bijgevolg ‘Supermuis’ te zijn :-)  Ook de ouders zouden die dag welkom zijn voor een glaasje en een kop koffie met wat gebak. Een paar helpende handen meer zouden op zo’n dag bovendien zeker welkom zijn.
De dag voor het feestje dreigde ondanks het schitterende weer alles nog in het water te vallen. Een noodoproep vanuit Pulderbos maakte dat we in spoed naar ginder moesten om Marieke naar GHB te brengen. Hoofdpijn, braken, toenemende incontinentieproblemen, spierpijnen, wazig en dubbel zicht, oedeem in de voeten, maar ook ter hoogte van de pomp van de drain in het hoofd.

Haastig werd alles ingepakt, Emla werd geplakt, in allerijl naar GHB, aldaar aangeprikt en onderzocht, bloedafname, CT-scan, … Even leek het erop dat we een nachtje in het ziekenhuis zouden moeten blijven met alle gevolgen van dien voor onze geplande feestelijkheden, maar uiteindelijk konden we dan toch na enige geruststelling weer naar huis.  De symptomen waren spontaan weer verdwenen, het bloed was geruststellend, . . . kortom er was geen reden om de nacht in GHB door te brengen. OEF !

De dag nadien, werd omwille van de ‘verloren’ tijd de dag ervoor, in zeven haasten alles verder opgezet en in orde gemaakt om de gasten te kunnen ontvangen. Iedereen was er en wel in vol ornaat ! Ongelofelijk ! Zelfs de zon was overvloedig van de partij :-) Na een aperitief voor kinderen en ouders werden we verrast met enkele leuke geschenken ! Helemaal niet nodig, maar enorm lief en superleuk en bovendien volledig op maat van Marieke en ons gezin ! BEDANKT !

Na het aperitief werd een ‘superhelden-muziekpakspel’ gespeeld met allemaal leuke superheldenopdrachten. Er werd vrolijk door iedereen meegedaan onder de vrolijke blikken van de ouders, waarvan er sommigen spontaan ook wel eens met een gekke pruik poseerden voor een foto :-) Een van de opdrachtjes was ‘superhelden-cupcakes’ maken. Met de nodige attributen en met de vele extra helpende handen werd het een waar suikerfestijn. Na het superleuke versierwerk en na een verrassingsbezoekje van superjuf Sara, de juf van Marieke van vorig schooljaar, werden als laatste uit het muziekpak zelfgemaakte snoepzakjes gehaald waarin zelfgemaakte filmtickets zaten, goed voor een bezoekje aan onze geïmproviseerde huisbioscoop :-)

Snoepzakjes werden gevuld en de film kom beginnen. Het moment bij uitstek voor een kop koffie voor de ouders met natuurlijk, hoe kan het anders, ook wat cupcakes :-) Nog tijdens de koffie werd spontaan begonnen door alle aanwezigen met de opruim en afwas. Gewoon SUPER ! In een mum van tijd was alles weer wat onder controle en netjes aan de kant en toen na afloop iedereen naar huis was, konden we echt nagenieten. Het grote werk was immers gedaan :-) Ongelooflijk, mochten alle ouders die een feestje geven voor hun kids zo’n hulp mogen ervaren van andere ouders, dan waren dergelijke aangelegenheden telkens voornamelijk een bron van vreugde in plaats van frustraties over de ontstane chaos in huis achteraf. We wensen het iedereen toe om ook zo’n toffe ouders te hebben van vriendjes en vriendinnetjes ! “Wat hebben we een geluk daarmee, dat we te maken mogen hebben met zo’n toffe mensen !”, was een van onze bedenkingen na afloop !

Marieke belandde reeds voor zes uur in haar bedje, totaal uitgeput was onze Catwoman en ook Supermuis hield het snel voor bekeken :-) Dat was ook nodig want de dag nadien zou het kinderkankerdag zijn in Planckendael en dat wilden we zeker niet missen. Het zou de gelegenheid bij uitstek zijn om vriendjes en vriendinnetjes van GHB eens terug te zien en ook hun ouders. Opnieuw was de zon van de partij en kon het feest beginnen. Na een vriendelijk onthaal mochten we naar een feestlocatie gaan waar lunchpakketten en vieruurtjes werden uitgedeeld.  Dankzij heel wat gulle gevers was deze dag gratis voor de patiëntjes en hun gezin. Van overal in het land waren gezinnen naar Plankendael afgezakt, dit keer niet om de hele tijd te sakkeren over ziek zijn en daar bijhorende angsten en moeilijkheden, maar om samen te feesten en te genieten. Het werd een fantastische dag ! Toen we op het eind van de dag op het eerste journaal op EEN ook nog eens mochten ontdekken, tot groot jolijt van de kinderen, dat het interview met de mama en met Marieke het nieuws had gehaald, was de dag helemaal geslaagd. Zoals we het stelden in het interview, weer een mooie, kostbare herinnering erbij gekregen die dag.

Een weekend om in onze herinneringen te koesteren ! Dit pakken ze ons, noch Jesse, noch Marieke ooit nog af ! Mooie, goede en warme herinneringen zijn het die, ondanks dat de dagen zelf voorbij zijn, nooit uit onze gedachten zullen gaan en hopelijk ons voldoende voeden om de strijd verder te strijden en recht te blijven staan, ook wanneer alles weer lijkt te wankelen.

Vroeger zouden we bij de gedachte aan kanker nooit aan feesten gedacht hebben, integendeel ! Wie heeft er nu zin in feesten, als iemand die je intens lief hebt, kanker heeft ?
Nu weten we dat je niet zonder kan ! Het leven en het samen zijn vieren geeft kracht, superkracht en mag het nu net dat zijn waar men broodnodige energie uit kan putten ! Het zijn momenten om dankbaar voor te zijn en dat zijn we !