Vreselijk . . .
“Wachten op nieuws over je kind is iets wat je niemand toewenst.”
Bange uren . . .
Ongeloof . . .
Verbijstering . . .
Het verschrikkelijke wachten op nieuws . . .
Niet weten of je kind zal leven of . . .
Een chaos van gedachten in je hoofd . . .
De dood vernemen van mensen die je kende . . .
Vragen over hoe het nu verder moet . . .
Machteloosheid . . .
Intens verdriet . . .
. . .
Nooit nog iets hetzelfde . . .
Voor altijd alles anders . . .
. . .
Zo herkenbaar . . .
Wij voelen mee met al de betrokken families . . .
Ons hart gaat ook uit naar de families van de gestorven volwassenen, naar de mensen die door dit ongeval plots een partner verliezen, een ouder, . . .
Onze gedachten en ons gebed gaat uit naar hen allen in deze verschrikkelijk moeilijke tijden, maar ook naar alle mensen die op de een of andere manier veel te vroeg afscheid moesten nemen van iemand dichtbij.
Ook hier de ervaring van 'herkenning' gehad. Opnieuw de rillingen gevoeld van die dagen voor de echte diagnose...
BeantwoordenVerwijderenIk hoop oprecht dat de steun en het meeleven dat ontstaan is bij dit vreselijk gebeuren, iets mag zijn dat blijvend is en voor iedereen die het zwaar heeft. Dat je altijd ergens een schouder kan vinden, een luisterend oor, een open deur. Ik wens het jullie alvast van harte toe.
Zaterdag wordt hier in Tielt gelopen t.v.v. Kom Op Tegen Kanker. De teller staat al op meer dan 600 voorinschrijvingen. We lopen onze rondjes met Marieke voor ogen en alle andere kinderen van de gang!
knuffel!
Hilde