Samen stilstaan. . .

Het is niet volgens de natuur dat kinderen gaan voor hun ouders . . . en toch is het een harde realiteit waarmee veel gezinnen geconfronteerd worden, jaar in, jaar uit . . . Het is gewoon vreselijk !

Als je aan kinderen denkt, denk je toch in de verste verte niet aan de dood . . .
Wanneer de dood kinderen treft , lijkt het zo onreëel . . .
Het is iets waarvan je hoopt dat het je nooit overkomt . . .

Ouders van kinderen met een levensbedreigende ziekte worden echter dagelijks geconfronteerd met die vreselijke mogelijkheid.  Je ziet je eigen kind en andere lotgenoten vechten om te mogen leven, dag in, dag uit . . . Sommigen winnen die strijd, een heel aantal kinderen niet . . .

Sedert Marieke kanker heeft, is voor ook ons de dood van kinderen een akelig, realistisch gegeven geworden, van bij het begin.  Een realiteit die deel gaat uitmaken van je leven, die tegelijk zo surrealistisch lijkt . . .
In het anderhalf jaar dat Marieke haar strijd nu al duurt, hebben we veel kindjes weten sterven, veel gezinnen weten rouwen . . .

Iedere keer wanneer we het overlijden van een kindje vernemen, komt die grote vrees voor een mogelijk afscheid zo akelig dichtbij, . . . Het snijdt telkens door merg en been . . .
Het is zo tastbaar, hartverscheurend . . .

Het doet stilstaan . . .

Deze dagen valt heel het land stil bij het tragische afscheid van zoveel jonge kinderen . . . Zoveel jonge levens . . . Zoveel gezinnen verscheurd . . . Zoveel families met intens verdriet . . . Zoveel vriendjes, vriendinnetjes, kennissen, buren, . . . die in rouw achterblijven . . .
Levenslang gemis . . .
Zo vreslijk !

Ook wij vallen stil . . .

Stilstaan . . .

Momenten van even loskomen van de jachtigheid van het leven . . .

Momenten van stilstaan bij de dingen die echt belangrijk zijn . . .

Momenten van nadenken over wat echt waardevol is in ons leven . . .

Momenten van dankbaarheid en vreugde om wat was . . .

Momenten van bezinnen  . . .

Niet enkel vandaag en morgen . . .

Ons hart gaat uit naar allen die ooit een kindje hebben verloren . . .
We kunnen enkel hopen dat mensen door het samen stilstaan, troost mogen vinden bij mekaar en nadien samen, hoe moeilijk ook, weer verder kunnen . . .