Hip Hip Hoera

Marieke is jarig !
Negen jaar wordt onze meid. Ongelooflijk !
Woensdag werd ze reeds uitgebreid gevierd in het ziekenhuis. Ze maakte ter voorbereiding reeds enkele dagen geleden een prachtig schilderij met daarop een jarige Marieke met gouden lokken alsook een mooi versierde kroon.

Woensdagnamiddag was het toevallig een extra activiteit voor de patiëntjes van oncologie en hun gezinnen, een 'brussenactiviteit'.  Er was een echte circusact met jonge jongleurs een cafetaria van GHB.  Aan het einde van de hele toffe act volgde taart en chips en een drankje gevolgd door de mogelijkheid zelf eens te jongleren of borden te laten draaien op een stokje.  Het was reuzeleuk, hoewel vermoeiend en zwaar voor Marieke.  Onze dappere meid hield echter vol en verlegde een beetje haar grenzen.  We zijn ontzettend fier op haar.

Marieke had ervoor gekozen in de voormiddag meteen na de kine zelf chocolade cake te bakken in de speelzaal.  Verder wilde ze graag de leuke film 'Streep wil racen' zien.  Marieke zong 'Zomerdagen' van Bart Peeters mee met een echte micro in de hand terwijl verpleegkundigen, dokters, mensen van de logistiek, kindjes van de gang, ... mee heen en weer zwaaiden met hun armen op de tonen van deze  toch wel favoriete muziek van Marieke. Vervolgens werd door iedereen de cake geproefd met een glaasje kinderbubbels of appelsap en kreeg ze zelfs een superleuk geschenk: een doos om met zand te verven. Geweldig ! Ze was in haar nopjes !

Je kind in de omstandigheden zoals ze zijn een vrolijk nummer horen zingen van een van haar favoriete zangers ter gelegenheid van haar verjaardag . . . dat laat je niet onberoerd !
Het is enorm confronterend !
Je kind zo zien en horen, . . . het is vertederend . . . het maakt je gelukkig en tegelijk diep bedroefd . . .

Na het feestje was Marieke echt moe.  Het was hoog tijd om wat te rusten. Die vermoeidheid verdween als sneeuw voor de zon toen de dokters op hun ronde haar vertelden wat wij al sinds dinsdagnamiddag wisten.  Marieke mag niet enkel haar verjaardag thuis vieren, ze mag zelfs een nachtje thuis blijven slapen ! Van zodra het echt tot haar door drong, weerklonk een vreugdekreet: Jippieeee ! Een heuse smile sierde haar gezichtje :-) Het geschenk bij uitstek voor een oververmoeide ouder ;-)

We hadden haar die vreugde al een dag eerder gegund, maar durfden niet goed . . .  Stel dat er toch iets zou tussenkomen ?  Ook de artsen namen hun voorzorgen: de geplande chemo werd uitgesteld tot vrijdag.  Zo kon een eventuele reactie op de medicijnen de verjaardagsplannen al niet doorkruisen :-)

Wat enkele dagen nog geheel onmogelijk leek, wordt nu dus werkelijkheid: Marieke mag haar verjaardag thuis vieren en zelfs een nachtje thuis slapen.  Ondanks weer alle spanningen en vermoeidheid van de voorbije dagen zijn we oprecht dankbaar dat dit toegestaan wordt !
Een nachtje thuis in je eigen bedje, het is in geen enkele winkel te koop en het lijkt zo vanzelfsprekend, zo eenvoudig . . .  Marieke kon zich echter geen mooier geschenk dromen voor haar verjaardag !

Het belooft een drukke dag te worden . . . Heel de familie komt en dus ook de nichtjes en neefjes.  Gelukkig is ook het zonnetje weer van de partij en kunnen we een klein tuinfeestje houden.
De vermoeidheid die we donderdagavond zullen voelen eens ieder van ons gezinnetje weer na al die maanden onder één en hetzelfde dak slaapt in het eigen bed zal van een andere aard zijn dan al de maanden voordien, zoveel is zeker !

Als alles goed gaat, zullen we zo ook het paasweekend thuis mogen doorbrengen.  Hopelijk lukt het allemaal.  Het zou niet enkel voor Marieke, maar voor ons hele gezin immens veel betekenen ! We zijn dan ook dankbaar, zeer dankbaar voor deze kans, deze mogelijkheid !

Het is echter soms moeilijk tevreden te zijn met wat wel kan en mag en niet ongelukkig over hetgeen nog niet kan of mag.  Het is moeilijk soms te genieten van wat is en niet te treuren over wat nog niet is of misschien niet meer is . . . We zijn zo vaak in ons gepieker bezig met wat allemaal nu anders is en met wat de toekomst brengen zal, dat we het kleine wat het nu ons te bieden heeft, vergeten ten volle te appreciëren.  Het zijn die momenten waarop je je kind fier ziet glunderen over die zelfgebakken cake en zachtjes hoort meezingen met een van haar favoriete songs dat je je dat realiseert :-)