Een zonnige woensdag

Woensdag, een zonnige woensdag . . . De zon doet deugd achter het vensterraam.

Niet dat we hier gebrek aan warmte zouden hebben, want op de kamer hier is het regelmatig echt warm. Het is gewoon een andere soort warmte . . . Iets van buiten komt onze kamer binnen, een vrolijk voorzichtig zonnetje . . . Je hebt op zo'n moment de neiging je gezicht ernaar te keren, je ogen te sluiten en te genieten van de warme streling die je zomaar gratis cadeau krijgt. Je waant je een ogenblik met je ogen dicht te zitten op een bankje ergens in een mooi park. Zalig ! Jammer dat het niet de realiteit is . . .

Marieke is vanmorgen vrolijk wakker geworden na een redelijke nacht. Ze werd niet al te veel wakker en dan is iedereen tevreden :-)

De massage van haar benen door de kinesiste deed doorgaans deugd, de les met de juf van de ziekenhuisschool verliep vlotjes, . . . en dat doet weer deugd voor mama om te horen :-)

Het zijn die kleine dingen - maar voor haar heel grote - waar wij ons aan moeten recht trekken. Het rare is dat dat ook lukt.  Het zijn simpele dingen waar je voordien nooit bij stil stond die je nu een soort boost geven en je energiepeil weer een klein beetje de hoogte in doen schieten.

Deze namiddag komt iemand van de speelzaal met Marieke op de kamer knutselen, waarschijnlijk met klei.  Ze kijkt ernaar uit. Hoe dat al liggende allemaal in zijn werk zal gaan, blijft wel een beetje een vraagteken :-)

Maar ja . . . ze zijn hier wel wat gewoon hé.

Jesse zal waarschijnlijk ook in de loop van de namiddag naar het ziekenhuis komen.

Een beetje meer tijd bij mama en ook bij zus zal hem hopelijk goed doen. Terwijl Marieke knutselt, zal Jesse ook wat kunnen oefenen op zijn spreekbeurt.  Het thema: sprookjes !

We kozen samen voor de prinses op de erwt. De ergotherapeute had dit verhaal verteld enige tijd geleden aan Marieke.  Gezien Marieke heel gevoelig is aan kruimeltjes in haar bed, vond ze dat een toepasselijk verhaal :-) Vandaar onze keuze. Het wordt nog goed oefenen, want hij heeft ocharme nog geen kans daartoe gehad.  Te bedenken dat we met Marieke toen een hele week dagelijks kort wat oefenden . . .

Ja, het is moeilijk te aanvaarden dat we Jesse totaal ongewild niet dat kunnen bieden wat we zouden willen of waar hij nood aan heeft. Voor hem is dat ook niet altijd even makkelijk om dragen, dat merken we de laatste dagen geregeld.

Maar . . . straks gaan we even wat langer samen zijn en hopelijk maakt dat het toch een heel klein beetje goed.