Uitgesteld

De koortspieken blijven komen . . . De pieken zelf worden ook hoger. Het eten blijft moeilijk gaan . . . Drinken is ook minimaal...  Men blijft zoeken en zoeken, maar men weet het nog steeds niet :-(
Men denkt iets viraal, maar ja . . . wat ? ? ?

De operatie om de drain te internaliseren is uitgesteld.  Marieke moet 24 à 48 uur koortsvrij zijn alvorens men een operatie overweegt.  Dat is nu nog niet aan de orde. 
Marieke ziet af van de koorts, de pijn die daarmee gepaard gaat in hoofd, nek, armen en benen.  Ook de draaierigheid speelt haar enorm parten.  Het veroorzaakt een continu misselijk gevoel. Overgevoeligheid aan licht maakt dat ze zich voortdurend halvelings verstopt onder haar lakens...

Hier ' zitten ' we dan . . .  moeder en dochter op een overwegend zonnige dinsdag in een totaal verduisterde ziekenhuiskamer, waar dokters en verpleegkundigen af en toe de stilte wat komen doorbreken . . . De ene met extra infuusjes en medicijnen, de andere voor bijkomende vragen of onderzoeken.
Mensen van de speelzaal, kine of ergotherapie moeten onverrichter zake de kamer weer verlaten :-(
De les in de voormiddag werd aangevat, maar voortijdig stopgezet.

Als het één van je kinderen niet gaat, overvalt je een enorme rusteloosheid als ouder.  Dat gevoel van onmacht wordt monsterlijk groot. Je wil zo graag . . . en je kan zo weinig . . .
Het woord medelijden krijgt hier een eigen invulling: je lijdt echt mee met je kind, jammer genoeg niet in de plaats van je kind !
Dat zou nog iets zijn . . . de pijn en het afzien van je kinderen kunnen overnemen . . .
Ik denk dat de meeste ouders daar meteen voor zouden tekenen . . . Ik zal gewis ook niet de eerste en niet de laatste zijn die in momenten als deze zo daarover denkt ;-)
Jammer genoeg niet de laatste . . .

Hopelijk biedt morgen meer perspectief . . .
Morgen zal meer perspectief bieden . . . dat moet gewoon . . .