Zaterdag . . . feestdag . . .

Iedere dag bewonderen we ontwakend Leuven en in de verte Heverlee vanuit onze ziekenhuiskamer.  Ons raam biedt ons een prachtig vertegezicht, zeker wanneer een paar zonnestraaltjes het wolkendek succesvol doorprikken ...

Vanmorgen nodigde het me uit om even op de twee voorbije dagen terug te blikken.

Twee dagen die gevuld waren met zeer uiteenlopende emoties.

Het vreugdvolle rond Jesse zijn verjaardag met cake, pakjes, vlagjes, kroon, zingen, ... stond in schril contrast met de operatie van Marieke: de drain moest terug uit haar hoofd worden verwijderd en vervangen door een extern exemplaar. Alsof dat nog niet genoeg is zal men, na opnieuw een antibioticakuur van 14 dagen, alles weer inwendig moeten aanbrengen. Zo worden we eigenlijk weer terug bij het begin van onze weg gebracht ...
Dat maakt het voor Marieke extra lastig te plaatsen. Het is bijzonder moeilijk om niet te ontmoedigd te geraken.

Het doet me een beetje denken aan een ganzenbord.  Het leven is te vergelijken met de weg die je op dat spelbord moet afleggen/ Met hindernissen en kansen ...  Een weg die niet mooi rechtlijnig is, maar vol met bochten en die ons leidt naar de kern ...  Iedere stap brengt ons dichter bij dat doel. Maar wij hebben pech. We zijn op zo'n vervelend vak terecht gekomen waardoor we terug naar af moeten.

Donderdag vierde Jesse zijn verjaardag op school.  Zijn taart was volgens hem een succes.  De juf was zo lief ons even gerust te stellen via SMS dat alles goed ging ... Na school ging papa hem halen om meteen daarna zijn grootste verjaardagscadeautje te geven: een nieuwe fiets.  Wat was Jesse blij !!!

Fier kwam hij met zijn mooie kroon van in de klas de ziekenhuiskamer binnen.  Iedereen die hij tegenkwam die avond in het ziekenhuis zou het moeten weten dat hij al 7 jaar was geworden die dag.  Andere geschenkjes werden gegeven. 
Marieke volgde alles van op haar bedje ...  De vermoeidheid na de operatie was te groot om echt te kunnen genieten van dat moment.

Die avond ging mama even naar huis om kledij te gaan wassen en andere spullen te gaan halen.  Het ideale moment om alles in huis even wat feestelijker aan te kleden met de typische verjaardagsslingers, toeters en hoedjes. Een leuke verrassing voor Jesse !

Vrijdag mocht Jesse een dagje thuis blijven bij papa. Op school gingen de kinderen van het eerste leerjaar naar een toneelstuk over een meisje met dezelfde ziekte als Marieke - maar met een niet zo gunstige afloop.  Een toneelstuk voor kinderen vanaf zes jaar met als grote rode draad de kracht van fantasie.  Dit was al vastgelegd lang voor Marieke haar diagnose kreeg, maar het leek ons na overleg met de juf en de psychologen van de dienst kinderoncologie niet zo'n goed idee Jesse te laten gaan.  Daarom mocht Jesse samen met papa wat broodnodige slaap inhalen en daarna naar het ziekenhuis komen.  Daar hadden we in samenwerking met de psychologen, de muziektherapeute en de verantwoordelijken van de speelzaal een verrassingsfeestje voor Jesse voorzien ... in de kamer van Marieke. Ze kan immers niet uit haar bed.  Ze moet voortdurend liggen omwille van haar drain.

Pannenkoeken, livemuziek op gitaar, liedjes zingen, zelf muziek maken, pakjes, ... het werd een zeer bijzondere herinnering. Zo kon Marieke toch samen met ons echt Jesse zijn verjaardag vieren ! Super ! Intens ! Het is een moment waar we geëmotioneerd dankbaar aan terug denken. Ook Marieke genoot met volle teugen !

Die avond wilden we eens proberen om af te wisselen; ik thuis en Kris in het ziekenhuis.  Jesse dadelijk in z'n nopjes. Marieke heel verdrietig. Dus wilden we terug komen op onze beslissing  ... Jesse verdrietig . . .

Kiezen tussen je kinderen ... hoe doe je dat ?  Je wil geen van beide teleurstellen ...

Uiteindelijk lag papa ocharme alleen in dat lege huis en lag mama - tegen de regels van het ziekenhuis in (oeps !)  samen met Jesse in het zetelbed voor een nachtje, terwijl Marieke tevreden in slaap viel.

Wat een avontuur.

Vandaag werden we dus met z'n drieën wakker in GHB. Vreemd ... en tegelijk leuk !

Marieke lag nog in dromenland terwijl mama met Jesse de ochtend knutselend inzette in een halfduistere kamer met een KetNetprogramma op de achtergrond zonder geluid . . . Jesse vond het geweldig !

Enkele uren later kwam ook papa toe.  Na de middag vertrokken Jesse en mama samen naar huis om daar alles in gereedheid te brengen voor het feestje: koffie, frisdrank, chips, bordjes, kopjes, . . . De taart brachten de beide oma's mee.

Eens iedereen er was en een welkomstdrankje had, was het aan mama om papa weer te gaan aflossen . . .

Marieke en papa hadden intussen gezelschap van heel wat bezoek.  Haar lieve nicht Hanne en haar beste vriend Guust waren bijvoorbeeld ook van de parrtij . . . Fantastisch en tegelijk . . . vermoeiend :-) 

Maar . . . Marieke heeft samen met haar bezoek heerlijk gebabbeld, gelachen, mopjes verteld, . . .

Ze heeft genoten van het gezelschap, de attenties, en kijkt terwijl ze wat lekkers eet met een grote glimlach naar een ballon die ze vandaag kreeg, reuzegroot en in de vorm van een hart  :-)

Thuis gaat het feestje ondertussen verder . . .

Zaterdag dooft langzaam uit, zondag ligt in het verschiet . . .

Te denken dat het kan zijn volgens de dokters dat we hier nog drie à vier weken te gaan hebben na die zondag  vooraleer we weer met z'n vieren thuis kunnen zijn . . . een verstikkende gedachte en tegelijk . . . het moet . . . er is geen andere weg dan deze die we te gaan hebben . . .